Χρήση των StG44 (Sturmgewehr 44) στα χαρακώματα της Συρίας.

Γράφει ο Θάνος Γκουρνέλος

Κατά την διάρκεια του Β’ΠΠ οι πολεμικές βιομηχανίες των μεγάλων εμπλεκομένων, εργάζονταν νυχθημερόν ώστε να συνδράμουν στο έργο των κρατών τους και προσφέρουν να στον αγώνα. Η Γερμανική βιομηχανία όπλων λοιπόν, προσπαθούσε να ελιχθεί ανάμεσα στον συγκεντρωτισμό του Γερμανικού κράτους και τους οικονομικούς περιορισμούς της εποχής και υπό τις συνθήκες αυτές να παρουσιάσει μια σειρά λύσεων για τον Γερμανό στρατιώτη.

Κάπου στα 1944 η εταιρεία C.G. Haenel , με έδρα την Θουριγγία, είχε να επιδείξει τα καλύτερα ελαφρά όπλα των Γερμανών. Από το 1895 και ένθεν, η εταιρεία που δημιούργησε ο Carl Gottlieb Haenel, παρήγαγε από ποδήλατα και μαχαίρια κυνηγιού, έως και περίστροφα, υποπολυβόλα και όπλα για σκοποβολή αναψυχής (αεροβόλα κλπ). Στα 1944 και έχοντας στο δυναμικό της ως συνεταίρους τους αδελφούς Schmeisser είχε ήδη προσφέρει τα MP28,MP43,MP40 μεταξύ άλλων και δούλευε πάνω σε ένα νέο όπλο, το οποίο ο Schmeisser βάσιζε στο Maschinenkarabiner 42. Επρόκειτο για το Sturmgewehr 44 σε 7.92×33mm Kurz το οποίο ενέκρινε προσωπικώς ο ίδιος ο Χίτλερ. Το τυφέκιο εξόπλισε πρώτα μονάδες των Waffen SS στο Ανατολικό μέτωπο και εν συνεχεία προωθήθηκε και σε περαιτέρω δυνάμεις. Συνολικώς παρήχθησαν 425,977.

Μαχητής της τζιχαντιστικής HTS εφοδιασμένο με ένα
Sturmgewehr 44 (StG 44)στο πολεμικό θέατρο
της Συρίας.

Με την λήξη του πολέμου και την διάσπαση της χώρας, τα όπλα βρέθηκαν στα χέρια των νεοσύστατων Γερμανιών και εξόπλισαν διάφορες στρατιωτικές και αστυνομικές μονάδες, καθώς και ορισμένες μονάδες της Γιουγκοσλαβίας και της Τσεχοσλοβακίας. Με το πέρας του χρόνου οι χώρες αυτές άρχισαν να λαμβάνουν και να παρασκευάζουν νέα όπλα, κυρίως κατόπιν βοήθειας από την ΕΣΣΔ. Ως εκ τούτου άρχισαν να παραδίδουν τα παλαιά StG44 σε μονάδες πολιτοφυλάκής ή να τα θέτουν σε μακρά αποθήκευση. Προς υποστήριξη των κρατών της μέσης ανατολής που βρίσκονταν σε σύγκρουση με το Ισραήλ, η Ανατολική Γερμανία και η Τσεχοσλοβακία, προχώρησαν στην πώληση έναντι φιλικών τιμών, αποθεμάτων διαφόρων όπλων, μεταξύ των οποίων και του StG44. Κύριος αποδέκτης ήταν η Συρία, ενώ ενδεχομένως αριθμός όπλων να πουλήθηκε και στο Ιράκ. Οι Σύριοι ωστόσο αντιμετώπισαν πρόβλημα στην προμήθεια επαρκών ποσοτήτων 7.92x33 και καθώς λάμβαναν επιπλέον οπλισμό σύγχρονου τύπου, έθεσαν τα StG44 σε κατάσταση μακράς αποθηκεύσεως.

Η παραπάνω φωτογραφία δείχνει έναν Σύρο-στις δυνάμεις που πολεμάνε τη Συριακή κυβέρνηση- να ελέγχει ένα Sturmgewehr 44 με ένα ενσύρματο joystick. Μια βιντεοκάμερα CMOS είναι τοποθετημένη πίσω (στη σωστή απόσταση για να λαμβάνεται υπόψη η ανακούφιση των ματιών) και είναι συνδεδεμένη σε μια οθόνη LCD.

Και ερχόμαστε στο 2012 και τον Συριακό εμφύλιο πόλεμο, όπου μέλη της «Ταξιαρχίας του Μονοθεισμού», εισβάλουν σε μια στρατιωτική αποθήκη κατά την Μάχη του Χαλεπίου, ανακαλύπτοντας κουτιά με StG44 και αντίστοιχα πυρομαχικά. Περίπου 5.000 τουφέκια StG 44 Sturmgewehr κατασχέθηκαν από τις συριακές αποθήκες από τους τρομοκράτες τις πρώτες ημέρες του πολέμου και μοιράστηκαν στους υφιστάμενούς τους.Έτσι τα όπλα ξαναβγαίνουν στα πεδία της μάχης ενώ οι ανάγκες σε πυρομαχικά καλύπτονται από εισαγωγή μέσω Πακιστάν, καθώς και από παράνομα εργαστήρια στην Συρία και το Ιράκ. Για την ιστορία, η μόνη εταιρεία που επισήμως παρασκευάζει τέτοια πυρομαχικά, είναι η Σερβική Prvi Partizan Užice. Τα StG44 προφανώς φέρονται περισσότερο ως τυφέκιο πρεστίζ ή λύση ανάγκης, με την τιμή του να βρίσκεται πέριξ των 500 δολαρίων Αμερικής, τουλάχιστον σύμφωνα με τις αγοραπωλησίες που φαίνεται να γίνονται ακόμα και Online, από τα μέλη των διαφόρων οργανώσεων. 

Προφανώς περαιτέρω πρόβλημα για τους κατόχους των StG44, είναι η προμήθεια ανταλλακτικών, πυρομαχικών και γεμιστήρων, ωστόσο τα τυφέκια παραμένουν στα Συριακά χαρακώματα ανάμεσα σε αντίκες του 1898 και τελευταίας τεχνολογίας AR.