Η μάχη στο Καμπάνι. Το χαράκωμα νικά την ισχύ πυρός.

Στις 29 Δεκεμβρίου 2019, η 4η Μεραρχία του Συριακού Στρατού ανακοίνωσε ότι «μετά την επίτευξη των επιθυμητών στόχων στη Λαττάκεια» θα μεταφέρει τις μονάδες της στο Χαλέπι για «νέες νίκες». Όμως υπήρχε λόγος που δεν είναι σαφείς ποιοί ήταν οι στόχοι που πέτυχε. Ο Συριακός Στρατός έχασε εκατοντάδες άνδρες και δεκάδες τεθωρακισμένα οχήματα, άρματα μάχης και εκσκαφείς σε αμέτρητες αποτυχημένες προσπάθειες να καταλάβουν τη στρατηγική πόλη Καμπάνι και τον οχυρωμένο ορεινό όγκο της, Jabal Zuwayqat.

Το βασικό πεδίο σύγκρουσης των αντιμαχόμενων.

Αντιμαχόμενες Δυνάμεις

Κυβερνητικές
Από την 1η Μαΐου 2019, η 4η Μεραρχία , η οποία σύμφωνα με μια στρατιωτική πηγή από τη Δαμασκό είχε αιχμή του δόρατος την επίλεκτη 42η ταξιαρχία, (Ghiath), είχε τοποθετηθεί στο μέτωπο Kafr Naboudeh στη βορειοδυτική Χάμα. Μαζί επιχειρούσαν δυνάμεις της πολιτοφυλακής(NDF), των βοηθητικών τοπικών σωμάτων (LDF) , της χριστιανικής στο θρήσκευμα μονάδας «Φρουροί της Αυγής», του κόμματος SSNP (Συριακό Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα), του «Ελεύθερου Παλαιστινιακού Κινήματος» και δυνάμεις των «Τίγρεων» (σσ πλέον έχει μετονομαστεί ως 25η Μεραρχία Ειδικών Επιχειρήσεων).

Το πεδίο επιχειρήσεων στο Καμπάνι.
(χάρτης του μετώπου στις 12-2-2019, το οποίο όμως παρέμεινε
σχεδόν αμετάβλητο μέχρι το τέλος των επιχειρήσεων)

Τζιχαντιστές/λοιποί αντάρτες
Καθ' όλη τη διάρκεια των επιχειρήσεων οι αντάρτες πραγματοποιούσαν αντεπιθέσεις εναντίον των ανεπαρκώς οχυρωμένων φυλακίων σε ολόκληρη την οροσειρά αλλά και στην ανατολική Λαττάκεια. Οι αντάρτες είχαν στο σημείο άνδρες της Hayat Tahrir al Sham (HTS, Οργάνωση για την απελευθέρωση του Λεβάντε) του Τουρκεστανικού Ισλαμικού Σώματος (ΤΙΣ) , της ισλαμιστικής Faylaq Sham και της τζιχαντιστικής «Αφύπνισης των Πιστών». Μικρότερες σουνιτικές ομάδες όπως η Xhemati Albani, αποτελούμενη από Αλβανούς του Κοσόβου, η Harekat Salah al Din al Kurdi από Κούρδους, η Junud al Makhdi με άνδρες από το Ταταρστάν, η Jaysh al Izza, Τουρκμένοι από τις «Συριακές Ταξιαρχίες Τουρκμένων» είχαν καίριο ρόλο. Σημαντικός ήταν και ο αριθμός των Ουιγούρων Τούρκων και των Ουζμπέκων στις τζιχαντιστικές ομάδες.

Οι επιχειρήσεις 

1. Η 4η Μεραρχία «βαλτώνει».

Στις 8 Μαΐου η επιχείρηση εξελίχθηκε ευοίωνα για τον Συριακό Στρατό με την κατάληψη του υψώματος 1154 από την 42η Ταξιαρχία της 4ης Μεραρχίας. Στις 15 του ίδιου μήνα σημειώθηκε η άφιξη του Αναπληρωτή Διοικητή της Αεροπορικής Δύναμης Γκασάν Ισμαήλ. Ο Ισμαήλ σκόπευε να αναλάβει τη διοίκηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων με συγκέντρωση αρκετών μονάδων: τακτικές μονάδες Συριακού Στρατού, βοηθητικές όπως οι συνοριοφύλακες και η πολιτοφυλακή, επίλεκτες όπως η Ρεπουμπλικανική Φρουρά και η 4η Μεραρχία , συμμαχικές πολιτοφυλακές και ιδιαίτερα τις δυνάμεις των «Τίγρεων» . Όμως, η 4η Μεραρχία, υπό τη διοίκηση του συνταγματάρχη Γκαΐθ Νταλάχ , αρνήθηκε τη βοήθεια από το μεγαλύτερο μέρος αυτών των δυνάμεων και συνέχισε την επίθεσή με ελάχιστη μόνο υποστήριξη από ορισμένες βοηθητικές μονάδες .

Όπως σε κάθε σύγχρονο πόλεμο, οι αντιμαχόμενοι «πιστοποιούσαν»
την κατάληψη ή τις αντίπαλες απώλειες με τα οπτικοακουστικά μέσα.

Από τις 12-16 Μαΐου όλες οι προσπάθειες της 42ης Ταξιαρχίας να προχωρήσει είχαν το κόστος αρκετών νεκρών και τραυματιών χωρίς κανένα εδαφικό όφελος. Ιδίως την πρώτη μέρα των επιχερήσεων επικράτησε χάος καθώς ο Συριακός Στρατός είχε αγνοούμενους 45 άνδρες, 25 εκ των οποίων τελικά επέστρεψαν με περιπετειώδη τρόπο στις φίλιες γραμμές. Περίπου 40 άνδρες έπεσαν νεκροί ενώ οι απώλειες των ανταρτών ήταν σαφώς λιγότερες.

Προώθηση Συριακού πεζικού υπό τα πυρά εχθρικών όλμων. Το Συριακό πεζικό
«προδώθηκε» από τα σφάλματα της ηγεσίας του και έδειξε αξιοσημείωτη επιμονή
παρά το οφθαλμοφανές άσκοπο λουτρό αίματος.
(πηγή: Int.Review)

Οι αναφορές στα Κοινωνικά Μέσα και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έκαναν λόγο για καλά εξοπλισμένους αντάρτες, καλή προετοιμασία και άριστη γνώση του εδάφους. Από τις 19 έως τις 21 Μαΐου οι επιθέσεις συνεχίστηκαν με αμείωτο ρυθμό. Βασικός παράγοντας των νέων αποτυχιών ήταν η εκτόξευση των επιθέσεων από το ίδιο ακριβώς σημείο, με τους αντάρτες της HTS και TIΣ να κρατούν εύκολα τις θέσεις τους και να προκαλούν μεγάλες απώλειες στα επιτεθέμενα τμήματα με την προβλέψιμη κατεύθυνση. Μικρές αψιμαχίες σημειώθηκαν έως τις 24 Μαΐου.

Τυπικό χαράκωμα ανταρτών στη Λαττάκεια.

Το μεγαλύτερο μέρος των επιθέσεων στο Jabal Zuwayqat αφορούσε την ανάπτυξη μικρών ομάδων πεζικού -  από 5 έως 15 άνδρες . Κάποιες φορές το πεζικό είχε υποστήριξη από ένα ή δύο τεθωρακισμένα οχήματα ή βολές όλμων και πυροβόλων με χαμηλή όμως απόδοση. Τα θωρακισμένα οχήματα που χρησιμοποιήθηκαν περιελάμβαναν BMP, άρματα μάχης διαφόρων μοντέλων (T-55, T-62, T-72), αυτοσχέδια ενισχυμένες μπουλντόζες με θωράκιση και ερπυστριοφόρα οχήματα περισυλλογής, τα οποία παρείχαν προστασία στον εκτεθειμένο λόφο και προσπαθούσαν να ανακτήσουν τα χτυπημένα άρματα.

Συριακό άρμα εκτός μάχης. Είναι χαρακτηριστικό των σφοδρών
μαχών το «σεληνιακό» τοπίο από τις εκατέρωθεν βολές.
(Πηγή: Επίσημος λογαριασμός της HTS)

2. Στασιμότητα και ανταρτικές επιδρομές.

Μια νέα άκαρπη επίθεση στις 3 Ιουνίου ακολούθησε η επιδρομή ομάδας ανταρτών στο φυλάκιο Τζεμπάλ Τουρκμάν, με 6 νεκρούς πολιτοφύλακες συμπεριλαμβανομένου του διοικητή του τάγματος και έναν λοχαγό, ενώ έγινε και σχετική ανάρτηση βίντεο από το σημείο. Οι αντάρτες ως υποστήριξη πρυοβολικού χρησιμοποιούσαν πολλαπλό εκτοξευτή BM-21 Grad. Ο Συριακός Στρατός πραγματοποίησε νέα προσπάθεια στις 11 Ιουνίου αλλά απέβη κι αυτή άκαρπη με εκατέρωθεν σημαντικές απώλειες. Στις 17 Ιουνίου μια επιδρομή στο χωριό Ain al Achra είχε ως αποτέλεσμα 7 νεκρούς άνδρες που υπάγονταν στο Συριακό Ναυτικό.

Άρμα μάχης Τ-72 του Συριακού Στρατού υποστηρίζει μια επίθεση.
Άξιο προσοχής η πρόσθετη θωράκιση του πύργου.

Μέχρι το τέλος του μήνα, οι αντίπαλοι αναλώθηκαν σε σποραδικές αψιμαχίες, πυρά από ελεύθερους σκοπευτές, βολές όλμων και ATGM (Anti Tank Guided Missile).

3. Αναζωπύρωση των μαχών.

Την 1η Ιουλίου ο Συριακός Στρατός ξεκίνησε ένα νέο μπαράζ βομβαρδισμού με αεροπορικές επιδρομές και πυραύλους εδάφους-εδάφους στην ορεινή περιοχή Zuwayqat της βορειοανατολικής Λαττάκειας. Τότε, υπήρξαν και οι πρώτες αναφορές για την ενίσχυση του Συριακού Στρατού με δυνάμεις της επίλεκτης Ρεπουμπλικανικής Φρουράς. Η «είσοδος» και της Ρωσικής Αεροπορίας, στις 3 Ιουλίου, με επιτυχή χτυπήματα που άφησαν πίσω πάνω από 15 νεκρούς στους αντάρτες ανέβασαν το ηθικό των στρατιωτών.

Ωστόσο, στις 9 Ιουλίου οι αντάρτες ξεκίνησαν μια μεγάλη επιδρομή εναντίον του οικισμού Jabal Kanisa, νότια των τουρκικών συνόρων. Οι επαναστάτες επιτέθηκαν σε τρεις διαφορετικές θέσεις γύρω από το λόφο με αξιοσημείωτη πειθαρχεία, σκοτώνοντας τουλάχιστον 40 αντιπάλους και αιχμαλωτίζοντας 3. Οι Συριακές μονάδες που συμμετείχαν στην επίθεση περιλάμβαναν το 11ο Σύνταγμα της Συνοριακής Φρουράς, την τοπική πολιτοφυλακή, άνδρες του SSNP και της 144ης Ταξιαρχίας. 

Ουιγούροι Τούρκοι στη Hayat Tahrir al Sham.

Οι αντάρτες χρησιμοποίησαν έξοχα το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Δεν χρησιμοποίησαν όλμους ή βαριά πολυβόλα, αλλά πλησίασαν αθόρυβα τις εχθρικές θέσεις χρησιμοποιώντας τον ατομικό οπλισμό( ΑΚ-47/74 και RPG-7/22/26), στον οποίο προηγουμένως είχαν κάνει εκπαίδευση εξομοιώνοντας τον χώρο αποκλειστικά για αυτή την επιχείρηση. Η επίθεση πραγματοποιήθηκε από τη Σαλαφιστική/τζιχαντιστική ομάδα επιχειρήσεων «Αφύπνιση των Πιστών», η οποία διαθέτει μεγάλο αριθμό από Τσετσένους, Σαουδάραβες και Μαροκινούς μαχητές. Οι αντάρτες εκείνες τις ημέρες είχαν απώλειες 15 ανδρών, μέρος των οποίων πιθανόν να συγκαταλέγεται στην επιτυχή επιδρομή.

Στις 17 Ιουλίου με την κάλυψη της Ρωσικής Αεροπορίας, πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις πλησίον της Σαρμανίγια (δίπλα στο Καμπάνι). Παρά το ότι υπήρξε ο ισχυρισμός καταστροφής 7 ανταρτικών θέσεων δεν υπήρξε κάποια πρόοδος.

Χάρτης επιχειρήσεων στις 17-19 Ιουλίου.

Ωστόσο η Συριακή αεροπορία μαζί με τη Ρωσική ενέτειναν τους βομβαρδισμούς με επιπρόσθετες απώλειες για τους αντάρτες, μεταξύ αυτών και μιας σημαίνουσας, αυτής του Αμπού Ομάρ αλ Νταΐκ, του τοπικού επικεφαλή της Faylaq al Sham.

Στις 28 Ιουλίου ο Συριακός Στρατός ξεκίνησε νέα επίθεση, μετά από μια ισχυρή προπαρασκευή πυροβολικού με βασικό άξονα επιθεσης τη νότια πλαγιά των βουνών Zuwayqat. Παρά την ένταση της επίθεσής τους, ο Αραβικός Στρατός της Συρίας δεν μπόρεσε να σπάσει τις αντίπαλες γραμμές μετά από αρκετές ώρες σκληρής μάχης. Σύμφωνα με στρατιωτική πηγή από τη βορειοανατολική Λαττάκεια, ο Συριακός Αραβικός Στρατός είχε υποστεί απώλειες 14 νεκρών από τις δυνάμεις των Τίγρεων και της 42ης Ταξιαρχίας -κυρίως από πυρά όλμων-και άγνωστο αλλά σημαντικό αριθμό τραυματιών.

Τις επόμενες μέρες δεν σημειώθηκαν σημαντικές συγκρούσεις παρά μόνο αψιμαχίες. Άλλωστε από την 1η Αυγούστου είχε τεθεί σε ισχύ κατάπαυσης του πυρός, το οποίο όμως ήταν εξαιρετικά βραχύβιο αφού οι εχθροπραξίες ξεκίνησαν ξανά μετά από 5 ημέρες

Στις 13 Αυγούστου, η 4η Μεραρχία υιοθέτησε μια νέα στρατηγική για την κατάληψη του Jabal Zuwayqat. Μπουλντόζες ενισχυμένες με θωράκιση μαζί με τη συνοδεία αρμάτων μάχης και ομάδων πεζικού θα δημιουργούσαν αναχώματα πάνω στον αιματοβαμμένο λόφο έτσι ώστε να παγιώσουν τις θέσεις και να αποτελέσουν σημείο εξόρμησης για περεταίρω επιχειρήσεις.

Η πρώτη μπουλντόζα καταστράφηκε γρήγορα από τις δυνάμεις ανταρτών με τη χρήση ATGM (Anti-tank guided missile). Παρ' όλα αυτά ο Συριακός Στρατός κατάφερε επιτέλους, με αιχμή του δόρατος την 42η Ταξιαρχία, να κυριεύσει 2 λόφους στο όρος, οι οποίοι χάριζαν στους αντάρτες/τζιχαντιστές σημαντικό πλεονέκτημα. Ενώ όμως οι δορυφορικές εικόνες έδειχναν ότι οι μπουλντόζες έχτιζαν με επιτυχία έναν αριθμό μικρών χαρακωμάτων, από νέες επιθέσεις η στρατηγική τελικά απέτυχε από την καταστροφή κάθε εκσκαφέα. Μεταξύ 13 Αυγούστου και 29 Σεπτεμβρίου, οι επιβεβαιωμένες απώλειες σε θανόντες έφτασαν τους 20.

Όρος Zuwayqat, λήψη από drone. Διακρίνονται αριστερά στρατιώτες του Συριακού
Στρατού να υποχωρούν μετά από ακόμια μια αποτυχημένη επίθεση
τον Σεπτέμβριο του 2019.

4. Η τελευταία επίθεση.

Σε μια ύστατη προσπάθεια αφίχθησαν ενισχύσεις από την 5η Μεραρχία καθώς και της εκπαιδευμένης από τη Χεζμπολάχ Quwat al Ridha. Μεταξύ 24 και 31 Οκτωβρίου 15 ακόμα στρατιώτες έπεσαν νεκροί, ενώ οι απώλειες των ανταρτών ήταν μικρότερες.

Ο λόφος αποτέλεσε νεκροταφείο αρμάτων, εκσκαφέων και άλλων
οχημάτων του Συριακού Στρατού. Φωτογραφία από τον επίσημο
λογαριασμό της HTS, Οκτώβριος 2019.

Την 1η Νοεμβρίου οι αντάρτες επιτέθηκαν σε μια ακόμη μαζική, συντονισμένη επίθεση στο ανατολικό μέτωπο της Λατάκιας. Ομάδες μαχητών επαναστατών έπληξαν θέσεις στα σημεία Τελ Μαλίκ, Τελ Ράσα και Τελ Τούμπαλ. Οι αντάρτες κατάφεραν να σκοτώσουν τον εκεί διοικητή, συνταγματάρχη Γουάελ Φάντχλ, έναν παλαίμαχο των μαχών της Λαττάκειας για χρόνια.

Χαρακτηριστικός μαχητής της HTS. Οι εκεί μαχητές όπως και του ΤΙΣ ήταν
καλά εξοπλισμένοι, με θερμικές διόπτρες ένα εξαιρετικό πλεονέκτημα απέναντι στον
αντίπαλο. 

Τουλάχιστον 22 στρατιώτες σκοτώθηκαν, συμπεριλαμβανομένων των μελών της 4ης Μεραρχίας, των Ναυτικών Δυνάμεων και των Τίγρεων καθώς και από τις υποστηριζόμενες από το Ιράν πολιτοφυλακές Saraya al Ra'ad και Liwa al- Mukhtar-al Thiqfi. Οι επιθέσεις στο Καμπάνι συνεχίστηκαν σχεδόν αμέσως και τουλάχιστον 27 άλλοι μαχητές του Συριακού Στρατού σκοτώθηκαν επιτιθέμενοι στο όρος Jabal Zuwayqat τον μήνα Νοέμβριο, κυρίως από την 4η Μεραρχία. Οι επιχειρήσεις συνεχίστηκαν με μικρότερη ένταση έως τις 22 Δεκεμβρίου όταν και η 4η Μεραρχία αποχώρησε στο μέτωπο του δυτικού Χαλεπίου για «νέες νίκες», σύμφωνα με τις κυβερνητικές δηλώσεις.


5. Συμπεράσματα

Η ήττα αυτή του Συριακού Στρατού, ήταν ασυνήθιστη το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Εύκολα ή δύσκολα με την αρωγή της ρωσικής αεροπορίας, με την αποκόμιση της εμπειρίας κατάφερνε έως τότε να κάμπτει τους αντάρτες και να εξαλείφει παντού τους θύλακές τους στη συριακή επικράτεια και αρκετές φορές με συντριπτικές νίκες. 

Εδώ όμως υπήρξαν παράγοντες που οδήγησαν σε αιματηρή αποτυχία. Αρχικά οι πολλές οχυρώσεις, οι διάσπαρτες θέσεις με ευνοϊκή γεωγραφία και η χρήση ατομικών όπλων μεγάλης εμβέλειας(ελεύθερων σκοπευτών) εξοπλισμένων με θερμικές κάμερες.

Ακολουθώντας μια συνήθεια την οποία συναντήσαμε στους πολέμους της Τσετσενίας, οι αντάρτες της HTS,του ΤΙΣ και των άλλων μονάδων πολέμησαν κυριολεκτικά «με το φτυάρι». Δαιδαλώδη χαρακώματα, αμέτρητα τούνελ ελαχιστοποιούσαν τις απώλειές τους και τους έφερναν σε εξαιρετικά ευνοϊκή θέση απέναντι στον Συριακό Στρατό. Σημαίνοντας λόγος αποτέλεσε και ο ατομικός εξοπλισμός με θερμικές κάμερες, ιδίως για τις νυχτερινές επιδρομές.

Αρματα μάχης του Συριακού Στρατού βάλλονται από αντίπαλα πυρά όλμων.
 Το σεληνιακό έδαφος του λόφου παρέχει σαφή εικόνα 
της έντασης της μάχης.

Ο Συριακός Στρατός ανακοίνωσε επίσημα ότι το προαναφερθέν διάστημα έχασε 259 στρατιώτες, παρ' όλα αυτά ο συνολικός αριθμός υπολογίζεται να είναι αρκετά μεγαλύτερος με εκτίμηση του γράφοντα στους 400-500 νεκρούς και διπλάσιο ίσως αριθμό τραυματιών. Οι αντάρτες είχαν και αυτοί σημαντικές απώλειες, μικρότερες σαφώς, αλλά μεγάλος αριθμός αυτών προέρχονταν από τα αεροπορικά χτυπήματα.

Πηγές

1.Al Masdar News.

2.«Battle for Kabani: A rare defeat for the Syrian Army in 2019, International Review, Global Analysis».

3.Syrian War Daily.

4.Masar Press Net.

5.Twitter/Qalaat al Mudiq, Calibre Obscura,ΧΙ,Gregory Waters.

6.Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (SOHR).

7.Islamic World News.