Τα ρωσικά Uav στη Συρία και η δράση τους κατά τη διάρκεια της «Αυγής του Ιντλίμπ 2».

Από τις 15 Δεκεμβρίου 2019 οι ένοπλες δυνάμεις της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας (SAA) , της Ρωσίας , του Ιράν , της Χεζμπολάχ και άλλων συμμαχικών πολιτοφυλακών κήρυξαν την έναρξη της επιχείρησης «Αυγή του Ιντλίμπ 2». Οι συγκρούσεις έλαβαν μέρος στο ΝΑ τμήμα της επαρχίας Ιντλίμπ και στο Δυτικό τμήμα του Χαλεπίου κατά μήκος της λεωφόρου Μ5. 

Αντίπαλοι ήταν ο Συριακός Εθνικός Στρατός (SNA) , η οργάνωση Hayat Tahrir al-Sham (HTS) , η οργάνωση Rouse the Believers Operating Room , το Ισλαμικό Κόμμα του Τουρκιστάν (TIP) , και άλλες δυνάμεις των τζιχαντιστικών και μη ανταρτών. Τις ομάδες αυτές ενίσχυε με υλικό αλλά και εμπράκτως στο πεδίο της μάχης - ιδίως κατά το διάστημα της επιχείρησης «Ασπίδα Άνοιξης», 27 Φεβρουαρίου με 6 Μαρτίου- η Τουρκία.

 

Αναμφίβολα, πρωταγωνιστές στις συγκρούσεις της Συρίας (όπως και της Λιβύης και προσφάτως του Ναγκόρνο-Καραμπάχ) είναι τα τουρκικά Uav, κυρίως τα TB2 και τα Anka-S. Αυτά προκάλεσαν βαριές απώλειες στους αντιπάλους τους και θεωρούνται ως βασικοί συντελεστές της τροπής των παραπάνω συγκρούσεων. Με παρόμοια επιτυχία χρησιμοποιήθηκαν και τα ρώσικα, με τη διαφορά να έγκειται ίσως στο γεγονός ότι οι στόχοι των Τούρκων ήταν πιο «θεαματικοί», αν δούμε ότι χτυπήθηκαν δεκάδες άρματα μάχης, τεθωρακισμενα, αυτοκινούμενο πυροβολικό κλπ. Οι Ρώσοι από την άλλη, είχαν ως στόχους τις δυνάμεις του SNA, HTS και των λοιπών ομάδων που δεν διέθεταν τα παραπάνω και έτσι επικεντρώθηκαν κυρίως στην καταστροφή αυτοσχέδιων θωρακισμένων οχημάτων, σημαντικών κτηρίων αφού είχε εισέλθει  προσωπικό, στοιχεία πυροβολικού και MRLS και μερικά BTR/BMP/IFV και στις 20 Φεβρουαρίου απέναντι στα τουρκικά άρματα μάχης M60 και ΤΟΜΑ. 

Ρωσικά Uav.

Αρχικά, οι Ρωσικές Δυνάμεις χρησιμοποίησαν στη Συρία διάφορα Uav που διαθέτουν στο οπλοστάσιό τους όπως τα Orlan-10, Forpost, Eleron-3sv,  Orion και ZALA 421-16E2. Από τα τέλη του 2015 (δηλαδή όταν η Ρωσία είχε ήδη εμπλακεί στη Συρία), οι Ένοπλες Δυνάμεις της διέθεταν συνολικά 1.720 UAV. Από την άνοιξη του 2016, η Ρωσία είχε αναπτύξει 70 Uav και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους αναφέρθηκε ότι διέθετε άλλες 3 ομάδες, δηλαδή 6 με 9 σκάφη. Η δράση τους πιστοποιείται από την κατάρριψη μερικών από αυτά κατά καιρούς στη Συρία - κανένα κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Αυγή του Ιντλίμπ», έπεσαν μετά το πέρας αυτής, στις 10, 12 και 22 Μαρτίου - ενώ τα βίντεο από τις επιχειρήσεις προέρχονται πιθανόν από Orlan-10 ή Forpost.

Η συνεισφορά αυτών των Uav-τα Forpost που είναι στην ουσία μια παραλλαγή του ισραηλινού IAI Searcher Μk 2, τα Eleron και τα ZALA 421-16- είναι να παρέχουν αναγνώριση εδάφους, εναέριες περιπολίες και συντεταγμένες στους στόχους για ακριβείς επιθέσεις πυροβολικού και αεροπορίας. Τα Orlan-10 χρησιμοποιούνται συνήθως σε ζεύγη ή σε ομάδες των 3, όπου το πρώτο χρησιμοποιείται για αναγνώριση συνήθως σε ύψος 1 με 1.5 χιλιόμετρο, το δεύτερο για παρεμπόδιση εχθρικών επιθέσεων (Ηλεκτρονικός Πόλεμος) και το τρίτο ως αναμεταδότης που μεταδίδει τις πληροφορίες στο κέντρο ελέγχου. Το Orion από την άλλη πραγματοποιεί επιθέσεις κατά επίγειων στόχων, με μέγιστο φορτίο οπλισμού 200 κιλά, και η Συρία αποτέλεσε κυριολεκτικά το πεδίο δοκιμών του για να εγκριθεί η ένταξη σε περαιτέρω παραγωγή.

Όλα τα ρωσικά Uav (ένας στόλος από σχεδόν 2.000 πλέον που σύγκριση με το νούμερο των 180 το 2011 αποτελεί μια μεγάλη διαφορά)  έχουν βάρος μικρότερο από 30 κιλά, και είναι πολύ κατώτερα από το Forpost όσον αφορά το ωφέλιμο φορτίο το οποίο είναι και το μόνο που πλησιάζει τις αποδόσεις ενός MALE Uav. Επί του πεδίου τα Orlan-10, τα Uav με την πιο συχνή χρήση με τα Forpost, παρέχουν  σε μεγάλο βαθμό την ικανότητα αναγνώρισης των Ρωσικών δυνάμεων στη Συρία. Αυτό, μπορεί να μεταφέρει έως 5 κιλά ωφέλιμου φορτίου, όπως σταθεροποιημένες κάμερες ημέρας και νυχτερινής όρασης και συσκευές ηλεκτρονικού πολέμου, να μεταδώσει οπτικοακουστικο υλικό από απόσταση έως 120 χλμ και  να παραμείνει στον αέρα για 14 ώρες σε υψόμετρο έως 5.000 μέτρα. Το αποτελεσματικό εύρος μετάδοσης του υλικού  μπορεί να αυξηθεί περαιτέρω χρησιμοποιώντας ένα άλλο Orlan-10 ως αερομεταφερόμενο σταθμό αναμετάδοσης. Όταν το ρωσικό βομβαρδιστικό Su-24M2 καταρρίφθηκε από τούρκικο μαχητικό κατέπεσε σε μια ορεινή περιοχή κοντά στα τουρκικά σύνορα, το επιζών μέλος του πληρώματος εντοπίστηκε γρήγορα με τη βοήθεια ενός Uav Orlan-10, καθιστώντας δυνατή την διάσωσή του από το έδαφος που ήταν υπό των ανταρτών/τζιχαντιστών. Το πλήρωμα που χειρίστηκε το Uav αργότερα παρασημοφορήθηκε για τον κρίσιμο ρόλο τους στην επιχείρηση διάσωσης.

Επιχειρησιακή δράση.

Η παροχή των πληροφοριών των ρωσικών Uav συνετέλεσε στην καταστροφή 4 αρμάτων μάχης, 5 πολλαπλών εκτοξευτών πυροβολικού, 58 οχημάτων διαφόρων τύπων, (BTR, BMP, M113, ACV-15, αυτοσχέδια θωρακισμένα οχήματα και λοιπά οχήματα) καθώς και στην καταστροφή επιπλέον 59 στόχων που αφορούν επιχειρησιακά κέντρα, φυλάκια, ομάδες πεζικού, ακόμη και εισόδους από σήραγγες, συνολικά 126 στόχους. Οι παραπάνω απώλειες αφορούν μόνο αυτές που μπορούσαν να ταυτοποιηθούν από τη δημοσίευση οπτικοακουστικού υλικού και παρατίθενται (μόνο των οχημάτων) μαζί με τις υπόλοιπες απώλειες των δυνάμεων του SNA, HTS, TIP και λοιπών οργανώσεων καθώς και του Τουρκικού Στρατού κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στην «Αυγή του Ιντλίμπ 2»:

Άρματα μάχης, σύνολο 17 εκ των οποίων 7 τουρκικά Μ60T Sabra και λοιπά, ένα Α/Κ πυροβόλο 2S1 Gvozdika, Τ-55, Τ-62 και τροποποιημένα σε λειτουργία ως APC: (1), (2) ,(3), (4) (5), (6), (7), (8), (9), (10), (11), (12), (13), (14). (15), (16), (17). 

Τεθωρακισμένα οχήματα διαφόρων τύπων , σύνολο 41 -τα 9 χρησιμοποιήθηκαν ως SVBIED- (*), BMP-1, BRM-1K, BTR-60, ACV-15, M113A2, Vuran BMC, MSPV Panthera F9, Otokar ZPT, R-145BM,Shorland SB301 καθώς και οχήματα θωρακισμένα με αυτοσχέδιο τρόπο 20 στον αριθμό: (1), (2), (3) , (4) , (5), (6), (7), (8), (9) , (10), (11) , (12) , (13), (14), (15), (16), (17), (18), (19) και (20), (21), (22), (23), (24), (25), (26), (27), (28) και (29) και (30) και (31), (32) , (33), (34), (35), (36), (37), (38) , (39), (40), (41) , (42), (43), (44), (45), (46), (47), (48), (49), (50), (51), (52), (53), (54), (55), (56), (57), (58), (59), (60), (61).

Λοιπά οχήματα, φορτηγά, οχήματα μεταφοράς αρμάτων κλπ, 67 στον αριθμό: (1), (2) και (3), (4) και (5), (6), (7), (8) και (9), (10) ,(11) και (12) , (13), (14), (15), (16) , (17), (18), (19), (20) , (21), (22), (23) , (24), (25), (26), (27), (28), (29), (30), (31), (32), (33), (34) , (35), (36) , (37), (38) και (39), (40), (41), (42), (43), (44), (45), (46), (47), (48), (49) ,(50), (51), (52) , (53), (54), (55), (56), (57), (58), (59), (60), (61), (62), (63), (64) , (65), (66), (67).

44 στοιχεία από πολλαπλούς εκτοξευτές (7), όλμους, πυροβολικό:(1), (2), (3), (4) και (5) ,(6) και (7), (8), (9), (10), (11) και (12), (13), (14), (15) , (16), (17), (18) και (19), (20), (21) και (22), (23) , (24) , (25), (26), (27), (28) και (29), (30), (31) , (32), (33), (34), (35), (36), (37), (38), (39), (40), (41), (42), (43), (44).

Για την ιστορία, οι απώλειες του Συριακού Στρατού το ίδιο διάστημα είναι τουλάχιστον 110 περίπου άρματα μάχης και τεθωρακισμενων, εκ των οποίων τα 30 τουλάχιστον είναι από χτυπήματα αντιαρματικών (ATMG) και 44 από τη δράση των τουρκικών Uav.(**) Είκοσι από αυτά καταλήφθηκαν από τις αντίπαλες δυνάμεις. Επίσης, απωλέσθηκαν 39 στοιχεία πυροβολικού, όλμων, MRLS, καθώς και 59 οχήματα πάσης φύσεως (φορτηγά προμηθειών, οχήματα με οπλισμό των 23 χλστ, Shilka κλπ). Οι απώλειες του Συριακού Στρατού παρέχονται αναλυτικά εδώ με μοναδικό ίσως λάθος την καταστροφή συστήματος Pantsir-S1 που αποδείχθηκε ότι αποτελούσε προϊόν μοντάζ. Πραγματοποιήθηκαν ακόμη τουλάχιστον 56 επιθέσεις με ATGM σε θέσεις του Συριακού Στρατού όπως φωλεές πολυβόλων, ATGM, φύλακια, σε κτήρια με ομάδες πεζικού, στα χαρακώματα καθώς και στο ανοιχτό πεδίο. 

Αξίζει να αναφερθεί ότι παρά το σφυροκόπημα και τις μεγάλες απώλειες του Συριακού Στρατού στην «Ασπίδα Άνοιξης» , η γραμμή του μετώπου είχε μικρές αλλαγές και παρέμεινε σχετικά σταθερή ενώ πραγματοποιήθηκαν επιτυχείς αντεπιθέσεις ακόμη και σε μεγάλες πόλεις όπως η Σαρακίμπ. Στην τελευταία γίνεται συχνά μεγάλη μνεία για την προσφορά των μαχητών της Χεζμπολάχ. Οι επιθέσεις του Τουρκικού Στρατού πιθανόν να είχαν ξεκινήσει και πριν από την επίσημη έναρξη της επιχείρησης, από τις 27 Φεβρουαρίου δηλαδή, αν λάβουμε υπ' όψιν τις ανακοινώσεις των Τούρκων για τις απώλειες των Σύρων πριν από αυτήν καθώς και από την κατάρριψη τουρκικού Uav ANKA-S στις 25/2.

Συμπεράσματα

Συνολικά, η χρήση ρωσικών Uav αναγνώρισης στη Συρία κρίθηκε επιτυχημένη. Ωστόσο, έχει επισημανθεί ένα κρίσιμο ελάττωμα: οι ρωσικές δυνάμεις δεν έχουν κανένα επιθετικό Uav - σε αντίθεση όχι μόνο με τον συνασπισμό υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, αλλά και τους Ισραηλινούς, τους Ιρανούς και τους Τούρκους, που όλοι έχουν επιθετικά αεροσκάφη μεσαίας τάξης στο συριακό πεδίο μαχών (και όχι μόνο) και τα εξελίσσουν ραγδαία. Όπως όλοι οι άλλοι χρήστες στρατιωτικών αεροσκαφών, η ρωσική κυβέρνηση ανακάλυψε ότι η απώλεια των Uav στο πεδίο της μάχης δε δημιουργεί πρωτοσέλιδα ούτε προκαλεί προβλήματα στην κοινή γνώμη. Οι ρωσικές δυνάμεις είναι γνωστό ότι έχασαν τουλάχιστον 10 Uav κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στη Συρία - αλλά αυτό έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο στη Ρωσία και είναι αναλώσιμα.

Καταρριφθέν ρωσικό Eleron-3SV.

Από τα παραπάνω θα μπορούσαν να εξαχθούν ίσως χρήσιμα συμπεράσματα και για τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Αποτελεί γεγονός ότι η Τουρκία έχει δώσει δέουσα σημασία στα Uav και έχει αποκομίσει μεγάλη εμπειρία από τα πεδία των μαχών σε Συρία, Λιβύη, Ιράκ και Αρτσάχ. Φυσικά, αντιμετώπισε κατώτερης ποιότητας στρατεύματα και τεχνολογικό υλικό από οποιαδήποτε δυτική χώρα και ΝΑΤΟϊκά οπλικά συστήματα, όμως επ' ουδενί δεν θα έπρεπε να προκαλέσει εφησυχασμό. Η προσδοκώμενη απόκτηση των Rafale προσφέρει δυνητικά μια επιπλέον υπεροχή απέναντι στην τουρκική αεροπορία. Αυτή, σε συνδυασμό με την απόκτηση ενός στόλου Uav αναγνωρίσεων θα μπορούσε να δώσει τον ανάλογο χειρισμό και αποτέλεσμα, με δεδομένο την επικράτηση στον αέρα, με τη χρησιμοποίηση των ρωσικών Uav στη Συρία χωρίς να αναγκαστεί η χώρα να προβεί σε έναν αγώνα δρόμου για την απόκτηση επιθετικών Uav, όπως πολλοί αναφέρουν, στον οποίο η Τουρκία είναι ήδη μπροστά και πιθανόν να είναι αχρείαστος. 

Πηγές:

1. Όλα τα βίντεο που αφορούν τις συγκρούσεις στην επιχείρηση «Αυγή του Ιντλίμπ 2», από τις 19 Δεκεμβρίου έως τις 6 Μαρτίου, του καναλιού στο YouTube «R & U Videos» , War Diary με το δημοσιογραφικό προσωπικό του ANNA News. 

2. Λογαριασμοί στο Twitter : TheDeadDistrict, Santa Klaus, Hugo Kaaman, Krummapper, Calibre Obscura, XI,  Geroman, ZOKA, Samir, Oryx, Woofers, Hans Smhulke, MENA Conflict, Qalaat al Mudiq. 

3.http://cast.ru/products/articles/russian-uavs-in-syria.html

4. https://lostarmour.info/

5.https://www.oryxspioenkop.com/2020/02/the-idlib-turkey-shoot-destruction-and.html?m=1 . 

Σημειώσεις

(*) Τα 4 Vuran BMC έφεραν ελαφρές ζημιές.

(**)Να σημειωθεί ότι κάθε χτύπημα δεν σημαίνει και καταστροφή του άρματος, μερικά εξ αυτών επιβίωσαν του χτυπήματος με μικρέ ζημιές ενώ άλλα από την επιτυχή προέλαση του Συριακού Στρατού καθολη σχεδόν τη διάρκεια των επιχειρήσεων είχαν την ευχέρεια να μεταφερθούν στα μετόπισθεν για επισκευή.